De sterkste vorm: deel 3
Erotisch verhaal

De sterkste vorm: deel 3

By Victoria, 18.05.2019

Alfred was oprecht blij voor Karen dat ze iemand had gevonden met wie ze zo’n goede klik had, zowel op het fysieke vlak als op het mentale niveau. Hij wilde niet toegeven dat hij een beetje jaloers was, niet op de andere vrouw, maar op de ervaring waar Karen zo van had genoten. Hij was echt niet ongerust over de gevoelens van Karen voor hem. Het was overduidelijk dat ze weer opnieuw verliefd op hem was geworden, nog intenser zelfs. Hij wilde ervaren wat zij had ervaren, datzelfde gevoel ervaren. Hij wilde iets toevoegen aan de relatie, maar in plaats van de verwachte spanning was er in zijn emoties niets veranderd, waardoor hij bang was dat hij vastzat.

“Misschien was het een grote fout”, mompelde hij hopeloos tegen de tros rode bananen die hij in zijn hand had en op het punt stond om te kopen.

Ze was mooi, had lang donker haar en blauwe ogen die er uit zagen alsof ze uit een spijkerbroek geknipt waren.

Als Alfred tijd nodig had voor zichzelf, om even goed na te denken, dan ging hij naar de grootste supermarkt uit de stad en liet zichzelf verdwalen tijdens het ontdekken van nieuwe voedingswaren. Hij werd er rustig van. De bijzondere rode kleur van de bananen verzekerde hem dat alles mogelijk was.

“Ik heb gehoord dat ze alleen Spaans spreken, deze bananen. Dus je Nederlandse verhaal is niet bij hen aangekomen vrees ik”, grapte de vrouw naast hem. “Het spijt me, ik wil je momentje samen met de bananen niet verstoren, maar je ziet er een beetje sip uit, heb je niet gewoon een mens nodig om tegen te praten?”.

De jonge vrouw legde haar hand op zijn arm, en op één of andere manier gaf deze vreemdeling hem gelijk een goed gevoel. Ze was mooi, had lang donker haar en blauwe ogen die er uit zagen alsof ze uit een spijkerbroek geknipt waren. Hij keek naar de bananen en toen weer naar haar. Het leek alsof Alfred plotseling over een drempel werd geduwd, een hele nieuwe richting in.

“Ja, ik weet het. Het zijn ontzettend stugge bananen, nemen de moeite niet om een beetje Nederlands te leren. En zelfs in het Spaans schijnen ze maar saaie gesprekspartners te zijn”, grapte Alfred terug. “Hoi, ik ben Alfred, maar ik ben niet sip, ik weet eigenlijk niet hoe ik mijn huidige emotionele staat moet typeren.”

“Hoi, ik ben Rebekka, en ik help je graag om wat om je wat op te vrolijken als je dat leuk vindt”. Ze had een betoverende glimlach. “En daarbij ben ik een hele goede luisteraar”.

Voordat hij met zijn vriendin de afspraak hadden gemaakt een polyamoreuze relatie aan te gaan had hij nooit overwogen om ja te zeggen op zo’n voorstel, maar dit voelde als zijn moment.

“Ik geef je een korte samenvatting: mijn vriendin is verliefd op een andere vrouw.”

“Oké, misschien kan ik je wat vrolijkheid geven, in ruil voor rode bananen?”

“Dat lijkt me een slechte ruil, maar ik ga er voor!”.

Ze hadden buiten de supermarkt een fijn plekje gevonden in een parkje onder een boom. Als je er vanuit een bepaalde hoek naar zou kijken, in een bepaalde richting, dan leek het alsof het groen om hen heen oneindig was. En daar zaten ze dan, twee onbekenden, samen aan de rode bananen in een park. Pas na het verorberen van een halve banaan gingen ze verder met het gesprek.

“Dus, wil je me vertellen wat jouw huidige emotionele staat heeft veroorzaakt?”

Alfred slaakte een diepe zucht. “Ik geef je een korte samenvatting: mijn vriendin is verliefd op een andere vrouw.”

Rebekka bleef stil, omdat ze het gevoel kreeg dat er nog meer informatie kwam.

“En dat is prima, eigenlijk is het fantastisch! Dit is wat we wilden, een polyamoreuze relatie.”

“Het is wel iets van de laatste tijd”, mompelde Rebekka.

“Wat?”

“Nee, laat maar. Dus je vriendin heeft iemand gevonden, en nu wil jij dat ook.”

“Nou, als je het zo zegt klinkt het wel heel kinderachtig.”

“Waarom vraag je mij niet mee uit?” vroeg Rebekka terwijl ze glimlachte en hem opnieuw betoverde, het kwam nog harder aan deze keer.

Voor Alfred was het op dat moment duidelijk, hij was voor haar gevallen. Hij wilde haar gelijk al zoenen. Sterker nog, hij wilde met haar de liefde bedrijven, gelijk nu al.

“Vind je het geen probleem dat ik een vriendin heb?”

“Eigenlijk vind ik alles wel oké, zo lang mensen er maar eerlijk over zijn.”

Alfred vermoedde al dat ze zo zou reageren, maar met deze opmerking bevestigde ze hem wel in zijn verlangens, het leek of alle stukjes op de plaats vielen. Hij voelde de energie weer door zijn lichaam stromen.

“Wacht, jullie kennen elkaar?” riep Alfred.

“Dan kondig ik officieel aan dat we op een date zijn”, lachte Alfred.

Rebekka was net zo blij, ze kon bijna niet geloven dat ze zoveel geluk had om in één week tijd, twee van deze liefdevolle, geweldige mensen te ontmoeten. Het leek in de sterren geschreven, hoewel niemand nog wist hoe bizar de situatie eigenlijk bleek.

Ze hadden geen besef meer van de tijd tijdens hun intense gesprekken, net als op de avond van Rebekka en Karen, en ze raakten vooral niet uitgepraat over muziek en oude platen. Het gesprek daarover werd afgerond in het appartement van Alfred (en Karen) tijdens het bekijken van de diverse platencollectie. Rebekka was onder de indruk en liet haar vinger over de ruggen van de albums gaan. Ze vond Alfred steeds meer aantrekkelijk, hij scheen één van die unieke mannen te zijn; mannelijk, maar ook schattig. Ze wist niet zeker of ze hem nu wilde zoenen of knuffelen. Op dat moment ging de voordeur van het appartement open.

“Karen?”stotterde Alfred. “Wat doe jij nou hier? Je hoort toch op zakenreis te zijn?’

Ook al gebeurde er niets wat buiten de regels was, maar Alfred had niet verwacht dat het zou gebeuren en hij voelde zich een beetje betrapt.

“Rebekka?!” riep Karen geschrokken uit.

“Karen…”.

Rebekka’s ogen werden groter. Zij was op dit moment de enige die alle informatie had over de huidige situatie, en ze begreep dat het aan haar was om alle informatie op tafel te gooien.

“Wacht, jullie kennen elkaar?” riep Alfred.

“Karen en ik zijn vorige week op een date geweest. Ik ben de vrouw waar ze verliefd op is geworden.”

Karen bloosde en wist niet wat ze moest doen of zeggen. De situatie was verbazingwekkend, niemand wist precies of het nu een goede ontwikkeling was of niet. Bang om deze nieuwe geweldige mensen te verliezen pakte Rebekka snel de hand van Alfred en liep met hem naar Karen.

“Luister, ik heb geen idee wat en waarom dit gebeurt, maar dit hoeft geen slechte ontwikkeling te zijn”.

Het was even heel raar, maar dat veranderde al snel in een gevoel van liefde en lust.

Het duizelde in Karen’s hoofd en het lukte haar niet om erover na te denken, in plaats daarvan pakte ze Rebekka’s hoofd vast en begon haar met veel passie te zoenen. Alfred bleef als verlamd staan en wist niet aan welke emotie hij moest toegeven, angst, liefde, of jaloezie. Toen Rebekka zachtjes in zijn hand kneep werd hij direct rustig en kneep even terug. Karen ontwaakte uit haar trance en stopte met de zoen.

“Het spijt me, maar ik weet niet meer wat we hierover hadden afgesproken.”

“Als er duidelijke regels waren over hoe het zou moeten, dan hadden we ons daar toch niet aan gehouden”, stelde Rebekka. “Vind je het goed als ik Alfred zoen?”

Karen keek even naar Alfred en knikte toen. Met verbazing keek ze hoe de lippen die net de hare hadden geliefkoosd nu op zoek gingen naar de lippen van Alfred. Het was even heel raar, maar dat veranderde al snel in een gevoel van liefde en lust. Rebekka’s prachtige handen streelden het gezicht van Alfred, zijn nek en zijn schouders, en iedereen werd opgewonden van de simpele maar passievolle bewegingen. Toen ze stopte moest iedereen even op adem komen.

“Wauw, deze situatie is wel echt uit de hand gelopen”, grinnikte Rebekka, en terwijl ze naar het stel keek, eerst naar Karen, toen naar Alfred, liet ze haar hoop blijken dat ze hun liefde voor elkaar ook aan haar lieten zien.

Karen en Alfred waren al wat meer gekalmeerd, keken elkaar diep in de ogen, terwijl ze opnieuw verliefd werden op elkaar. Alles leek opeens te kloppen, maar tegelijkertijd snapten ze niets van de hele situatie. Ze hielden allebei Rebekka’s hand vast om zich te verliezen in hun eerste driehoekskus.

Opgewonden begon ze zichzelf aan te raken, door de intensiteit van de situatie was ze al dicht bij een spetterend orgasme.

Rebekka kon de drang om hen beiden aan te raken bijna niet onderdrukken, maar ze wist dat het nog te vroeg was. In plaats daarvan plaatste ze zichzelf in de rol van de passieve observant. Terwijl ze bleven zoenen begeleidde ze hen richting het bed. Toen Karen en Alfred er op vielen wilden ze Rebekka mee trekken, maar ze bleef staan.

“Als jullie het goed vinden blijf ik alleen energetisch aanwezig. Jullie zijn allebei ontzettend aantrekkelijk, maar we moeten voorzichtig zijn”, legde ze uit.

Na een korte interne analyse stemde het stel met haar in en gingen verder. Ze zoenden elkaar, kleedden elkaar langzaam, streelden elkaar, terwijl ze hoopten het juiste plaatje neer te zetten, waardoor Rebekka werd overgehaald om hen te willen. Rebekka was op een stoel gaan zitten, haar ogen gefixeerd op het prachtige spektakel wat er voor zich afspeelde. Opgewonden begon ze zichzelf aan te raken, door de intensiteit van de situatie was ze al dicht bij een spetterend orgasme. Karen en Alfred waren al net zo opgewonden, terwijl ze af en toe in de richting van de aantrekkelijke vrouw keken, de vrouw op wie ze allebei verliefd waren.

“Ik houd van je”, zei Alfred op het moment dat hij in Karen ging.

Alle drie kreunden ze. Rebekka vingerde zichzelf in hetzelfde ritme als Alfred aan het stoten was. Ze was vereerd om aanwezig te zijn bij zo’n intiem moment tussen twee mensen en ze moest toegeven dat ze ook verliefd geworden was. Ze was verliefd geworden op een stel. Ze begrepen het allemaal, dit was het begin van een episch liefdes avontuur.

VOLGENDE: lees deel 4 >

Heb je de vorige delen van dit polyamoureuze avontuur gemist? Lees deel 1, deel 2 en deel 3 terug.

Meer lezen?