Erotisch verhaal: De treinrit
Erotisch verhaal

Erotisch verhaal: De treinrit

By Yentl, 14.07.2022

Mijn billen raken net het vreselijk charmante zitvlak van het treinbankje wanneer mijn telefoon begint te trillen. Lichtelijk bezweet vis ik mijn telefoon uit mijn tas en zie zijn naam op het beeldscherm staan.

“Hoi.”

“Hey, lieverd. Heb je de trein gehaald?”

Zuchtend vertel ik dat het net op het nippertje was en geef aan dat ik niet kan wachten tot ik thuis ben.

“Daar kan ik ook niet op wachten.” Klinkt het lachend aan de andere kant van de lijn.

Ik voel dat mijn wangen een rode kleur aannemen en ik begin te blozen. Een tinteling schiet kort door mijn lijf. Betrapt kijk ik om me heen om te zien of iemand het opmerkt, maar er is amper iemand in de buurt. 

Het is redelijk rustig in de trein. In het bankje voor mij zit een jongedame met oordopjes in en schuin achter mij hoor ik wat geluiden. That’s it.

“Het is lekker weer vandaag. Heb je een rokje aan?”

Al hoewel zijn directheid mij niet verbaasd produceer ik toch een of ander debiel lachje. Daarna bevestig ik zijn vraag.

“Maak even een foto,” zegt hij, “wel op een manier zodat ik gelijk de kleur van je string kan zien.”

Plagend negeer ik zijn verzoek en vraag wat we gaan eten.

“Nee nee, niets ervan. Ik wil die foto,” antwoordt hij lachend.

“Ik zit in de trein!” Protesteer ik, maar het lijkt hem niet veel uit te maken.

“Daarom juist,” antwoordt hij.

De spanning wint van het ongemak en ik trek vluchtig mijn rokje wat omhoog en schiet een foto.

“Lekker,” begint hij zodra hij de foto ontvangen heeft. “Mag het nog een beetje meer zijn?”

Opnieuw protesteer ik door te zeggen dat ik in de trein zit, maar opnieuw boeit het hem niets.

“Beeld je eens in hoe lekker het zou voelen als je de rest van de rit doet wat ik in je oor fluister.”

Alleen de gedachten al maakt me vochtig en ik bijt op mijn onderlip.

“Laat me je slipje wat beter zien.”

Ik ga dit dus echt niet doen.

“Doe het.”

Zijn laatste woorden doorprikken mijn gedachten en de strengheid van de klank is genoeg voor mij om toch te gehoorzamen.

Voorzichtig trek ik mijn rok verder omhoog en schiet nog een foto. Deze keer trek ik zelfs mijn string iets aan de kant. Het liefst zou ik wegduiken, ver weg ergens in een hoekje waar niemand mij ziet en tegelijkertijd is juist die spanning de boosdoener van mijn geiligheid.

De plek waar ik mij bevind is allesbehalve een hoekje. Ik zit open en bloot (bijna letterlijk dus) op een van de vier stoelen in het midden van de wagon. Het mag dan rustig zijn, maar we stoppen bij iedere halte en af en toe loopt er iemand door het gangpad voorbij.

“Trek maar uit.”

De spanning giert door mijn lijf en ik kijk nog eens tien keer om me heen voordat ik durf te doen wat hij me opdraagt. 

Langzaam en zenuwachtig trek ik mijn string uit en prop ‘m in m’n tas. Ik voel mij betrapt, nu al en er is nog niets gebeurd! Zolang er maar niemand van zijn telefoon opkijkt ben ik veilig. 

“Het idee dat jij nu met je blote kut in de trein zit vind ik heel lekker.”

Zijn directheid stuurt hongerige schokken naar beneden. Jezus wat is dit stout en wat is dit sexy. Mijn houding verandert met de seconde. He lijkt wel alsof ik steeds verder onderuitgezakt ga zitten. 

“Shit” fluister ik, “er komt iemand langs gelopen.”

Door mijn telefoon hoor ik zijn aangename lach. Terwijl ik mijn best doe om zo nonchalant als mogelijk over te komen passeert er een oudere man. Hij lacht vriendelijk naar me en ik zucht opgelucht.

“Maak even een foto van je vochtige vingers, dan heb ik een beter idee van hoe nat je bent.” 

Stilletjes verzeker ik hem ervan dat ik nat ben. Nat genoeg. Maar hij blijft vragen om bewijs. Trillend van opwinding en zenuwen laat ik mijn hand met vingers onder mijn stof verdwijnen. Aan de andere kant van de lijn vraagt hij wat ik aan het doen ben en beveelt me op mijn stappen te delen. 

Ik voel me net een hijger uit een slechte film, maar het kan mij niets schelen. Fluisterend begin ik te vertellen. Over de nattigheid, mijn opwinding en mijn gewillige houding. Ik vertel hoe mijn vingertoppen mijn vochtige lippen hebben bereikt en er voorzichtig langs glijden. Ik vertel dat niet alleen mijn poes nat voelt, maar ook de binnenkant van mijn bovenbenen. 

Hij zucht en gromt dat het hem opwindt. Zodra ik een foto heb geschoten en gestuurd van een glimmende vinger staat hij pas echt aan. 

Vinger jezelf. Beeld je in dat het mijn vingers zijn en vertel me wat je voelt.”

Instant stokt mijn adem en mijn ogen schieten nogmaals door de trein. Het meisje voor mij heeft haar oordopjes in en is zich absoluut niet van mij bewust. Ik plant mezelf wat dichter tegen het raam aan, plaats mijn tas tegen mijn zij en begin dan te praten. 

“Je vingers glijden langzaam in de richting van mijn hitte. Babe, het voelt zo opwindend.”

Hij kreunt en vraagt om meer. 

“Ik laat mijn benen voorzichtig uit elkaar vallen zodat je er beter bij kan. Je vingertoppen dwalen nu langs mijn clit. Het is vochtig en warm. Ik kan niet wachten tot je me aanraakt.”

Door de telefoon smeekt hij me op mijn vingers naar binnen te brengen. 

“Nu, ze gaan nu naar binnen. Strak. Het voelt bijna alsof ze naar binnen worden gezogen. Het zijn er twee die binnendringen. Twee vingers die me opvullen.”

Mijn ogen blijven heen en weer schieten, alsof ik wacht om betrapt te worden. Maar er gebeurt niets. Iedereen is in zijn eigen wereld en door het raam schieten de huizen en weilanden voorbij. Zijn stem werkt rustgevend. Hij hijgt dat hij opgewonden is en er thuis iets op mij wacht. Hij voedt mijn verlangen. 

“Je duim gaat steeds wilder over mijn clit. Ik heb mezelf niet in de hand.” Kreun ik luider dan mijn bedoeling is. 

“Jezus, wat lekker. Sluit je ogen.” Sist hij. 

Ik gehoorzaam. Ik sluit mijn ogen en blijf doorgaan tot mijn hitte een kookpunt heeft bereikt. Mijn benen beginnen te trillen en ik hijg door mijn telefoon dat ik ga klaarkomen. Een tinteling neemt het over, mijn hartslag draait overuren en ik druk mijn telefoon nog strakker tegen mijn oor. 

“Je klinkt zo geil wanneer je klaarkomt. Zelfs in stilte.” Complimenteert hij me. “Ga je mij nu helpen?”

Ik open mijn ogen en zie dat het meisje voor mij is gaan staan. Met licht geïrriteerde ogen kijkt ze me aan. Alsof ze met haar ogen wil vragen of ik serieus ben. Of ik wel doorheb wat the hell ik aan het doen ben. Ik voel mij betrapt, ik ben betrapt. Ik doe een poging om een lach haar kant op te vuren. Zo een lach die doet blijken alsof ik van niets weet, maar het lukt me amper. 

“Lief, ik moet er zo uit, bewaar je opwinding voor straks. Ik ben zo thuis.” 

Meer lezen?