Erotisch verhaal: Ogen wijd open – deel 3
Erotisch verhaal

Erotisch verhaal: Ogen wijd open – deel 3

By Victoria, 04.04.2020

Het derde deel van de ontdekkingsreis van een vrouw in de wereld van BDSM.

Ongeduldig staar ik naar mijn telefoon, ik verwacht dat hij gaat trillen en met dan vertelt waar ik heen moet gaan. Omdat ik het gevoel krijg dat het juist langer duurt en er niets gebeurt besluit ik mijn spiegelbeeld te inspecteren in de grote spiegel die in de woonkamer hangt. De jurk heb ik speciaal gekocht voor deze bijzondere gelegenheid gekocht en drukt precies uit hoe ik me voel op dit moment: onschuldig maar toch uitdagend. De zwarte stof bedekt mijn borst bijna helemaal tot mijn nek en verhult niets. Maar mijn rug is juist helemaal open en laat iedere spierwelving zien onder mijn gave huid. Tenminste, dat is wat de verkoopster me vertelde toen ik de jurk in de winkel kocht, maar ik ben het met haar eens.

Ik draai me om zodat ik met mijn gezicht richting de spiegel sta terwijl ik met mijn hand het, eveneens nieuwe, masker voor mijn gezicht houd. Het lijkt wel of ik naar een heel andere persoon kijk en ik begin me ook steeds minder mezelf te voelen. De vorige keer overheerste mijn nervositeit en misschien zelfs een beetje de angst. Maar deze keer voel ik andere kriebels, kriebels die ik ook had de dag voor mijn zesde verjaardag. Met mijn gedachten verloren in het doolhof van mogelijkheden wat er die avond zou kunnen gebeuren schrik ik wanneer het langverwachte sms’je binnenkomt. Naast de verwachte coördinaten bevat het bericht ook een naam en data uit een ver verleden. De coördinaten corresponderen met een groot kerkhof in de buitenwijk van de stad en onmiddellijk weet ik de betekenis van de naam en de data. Maar dan begin ik toch te twijfelen, waarom moet ik naar het graf van Wilhelm Strauss, geboren in 1913, gestorven in 1956?

Verblind door het licht, stap ik door de deur naar binnen en ik voel me echt zoals Alice in wonderland.

De taxichauffeur spreekt geen woord, maar de verwarring straalt van hem af wanneer ik hem vraag om me af te zetten bij een kerkhof midden in de nacht. “ Sta open voor de mogelijkheden” vertel ik mezelf steeds terwijl ik de namen bekijken die op de grafstenen staan. Het heeft urenlang geregend en het is mistig en koud. Zoals het in een film zou zijn. Plotseling doemt er een grotere grafsteen op en ik merk dat ik er naar toe wordt getrokken door een onzichtbare hand. Het lijkt meer een monument dan een graf, maar er is duidelijk te lezen dat dit de laatste rustplek is van Wilhelm.

Op dat moment voel ik de grond een beetje trillen en als de steen van het graf begint te schuiven kan ik niets anders doen dan heel hard gillen. Een man met een bekend masker op gebaart me binnen te komen en we verdwijnen samen in het graf. “Wilt u mijn uitnodiging nog zien?” vraag ik de bediende. “Er zijn niet veel mensen in zo’n jurk op een begraafplaats voor een andere reden. En, ik weet ook nog wie je bent, van de vorige keer. Zet je masker op en volg me” zegt hij in een monotone stem. Zonder iets te zeggen doe ik mijn gouden masker op en volg hem de smalle gang in waar geen einde aan lijkt te komen. Tijdens onze, bijna eindeloze, wandeling vertelt hij me dat ik op het punt sta één van de oudste, meest spannende, ondergrondse locaties van het land zal betreden. Een plek speciaal ontworpen voor de rijken en beroemden om hun dagen verborgen te houden, eeuwenlang. “Vooral tijdens de oorlog, hier konden de feesten gewoon doorgaan. Niemand die op zoek ging naar levende zielen tussen de doden ” legt hij uit, dan opent hij een kleine houten deur op het einde van de gang. Verblind door het licht, stap ik door de deur naar binnen en ik voel me echt zoals Alice in wonderland.

Het duurt even voordat mijn ogen wennen aan het licht, maar zodra het gebeurt sta ik versteld door de dingen die ik zie. Een hele ruime woonkamer die je laat vergeten dat we ondergronds zijn. Naast het stijlvolle interieur zijn er grote ramen die de illusie creëren dat er een buitenwereld is achter het glas. Het is een bizar gevoel. “ Maar hallo, daar ben je weer” hoor ik terwijl ik een hand over mijn heup voel gaan. Als ik het bekende masker zie voel ik mijn bloed sneller stromen door mijn lichaam. Ik weet niet wat me meer opwind, het weerzien met hem of het onvoorspelbare feestje waar ik ben beland. Het is waarschijnlijk de combinatie. “Hoe heb je me zo snel herkend?” vraag ik met een grote glimlach. “Je prachtige kaaklijn heeft je verraden” antwoord hij terwijl hij er met zijn vinger langs streelt. “Loop met me mee. Ik heb iets ongelooflijks voor je gevonden wat je echt te gek zult vinden” zegt hij terwijl hij mijn hand stevig beet pakt en begint te lopen. Heel langzaam verandert de chique sfeer steeds meer in een duistere terwijl we door een labyrint van gangen lopen en uiteindelijk in een ruimte terecht komen dat door de grijze muren iets weg heeft van een bunker. “Je jurk moet uit”, zegt hij pragmatisch terwijl hij naar een hoek van de kamer wijst. Daar lijkt een soort garderobe te zijn. En net zo makkelijk als ik mijn jas uitdoe, laat ik de jurk van mijn lichaam glijden en geef het aan de man in het latexpak achter de balie. Zonder iets te zeggen pakt hij mijn arm en stempelt er ‘097’ op. Ook mijn jurk wordt van een corresponderend label voorzien. De kans is heel klein dat ik deze zo kwijt raak.

We zijn omringd door naakte dansende mensen, maar als ik beter kijk dan gebeuren er veel meer dingen.

In deze setting zijn onze gezichten het meest intieme gedeelte van ons lichaam en ze blijven verscholen achter de intrigerende maskers. We gaan samen richting een grote ijzeren deur welke er uit ziet alsof er een kluis achter schuilt. Als de zware deur wordt geopend ontsnappen de hitte en de harde muziek van de ruimte die wordt beschermd door de massieve deur. De muziek is donker en diep en er is niets meer over van de verfijnde sfeer. “Na jou” zegt hij terwijl hij in de deuropening blijft staan.

Met een bonzend hart loop ik de hitte in en voel mijn huid al direct vochtig worden. We zijn omringd door naakte dansende mensen, maar als ik beter kijk dan gebeuren er veel meer dingen. Rechts van ons hangen drie vrouwen met hun polsen geboeid aan het plafond. Af en toe krijgen ze een tik van mensen die er voorbij lopen, om ze er aan te herinneren dat ze levend zijn. Er zijn mensen die een gag ball dragen, tepelklemmen en strap-ons, sommigen zelfs op hun hoofd. Het voelt alsof ik niet genoeg zuurstof kijk en ik haal diep adem om dit te compenseren. Terwijl ik me focus op mijn ademhaling, richt ik mijn blik op de vloer en krijg weer een grote verrassing te verwerken. Door de glazen vloer kijk ik recht in de ogen van één van de tientallen mensen die er onder gevangen zitten.

“Dan neuk ik nu alle onschuld uit je lichaam” fluistert hij agressief

Na mijn eerste ervaring dacht ik dat ik was voorbereid op het feit dat je eigenlijk nooit voorbereid bent, maar nu val ik toch weer van verrassing in verrassing. Dit tot groot vermaak van mijn vriend die opgewonden raakt van mijn onschuld en dit niet meer kan verbergen onder een laag kleding. In het midden van de dansende en neukende massa komt hij dicht achter me staan en beweegt zijn mond richting mijn oor. “Vertrouw je me? “ vraagt hij, net hard genoeg om te verstaan boven het omgevingsgeluid. Terwijl zijn vochtige huid tegen me drukt en de twee vrouwen voor me naar elkaar sissen, geef ik een harde knik als toestemming. “Dan neuk ik nu alle onschuld uit je lichaam” fluistert hij agressief terwijl hij zijn hand aan de voorkant van mijn lichaam laat glijden als een slang. Wanneer zijn hand mijn tepel bereikt knijpt hij er in, hard. Het gilletje wat ik uitstoot lijkt de vrouw voor me te plezieren en ze lijkt hem aan te moedigen door harder te gaan sissen. Haar ogen staren me wild aan, alsof ze me wil laten dwingen me over te geven aan alles wat er gebeurt. Hij beweegt zijn hand steeds meer naar boven en grijpt naar mijn nek, krabt naar mijn nek. De gedachte om zover onder de grond te zijn, samen met de doden begint me op te winden en geeft alles een nog scherper, geiler randje. Zijn andere hand wrijft hij langs mijn ruggengraat en halverwege grijpt hij mijn torso en gooit me op de grond, waardoor ik geforceerd wordt te kijken naar de wezens gevangen onder de vloer. Alle zenuwuiteinden in mijn kont schrikken wakker door de palm van zijn hand die hij er tegenaan slaat, en een stoot adrenaline komt vrij dat is voelbaar in mijn hele lichaam. Hij slaat weer, keer op keer. Steeds iets harder. Hij verkent mijn bilspleet en laat het top je van zijn vinger in mijn anus verdwijnen. Om te voelen hoe strak het zal voelen. Met mijn ogen wijd open voel ik mijn hart kloppen in ieder deel van mijn lichaam. Het laatste restje onschuld zal snel gaan verdwijnen….

Wordt vervolgd…

Meer lezen?