Erotisch Verhaal: Ogen Wijd Open – Deel 6
Erotisch verhaal

Erotisch Verhaal: Ogen Wijd Open – Deel 6

By Victoria, 25.04.2020

Niet lang nadat ik mijn zweep weer naast me op de grond laat rusten, verschijnt er langzaam bloed op de delen van zijn huid waar hij net geslagen is. Ik observeer de rode strepen die ontstaan en denk aan de biologische reactie welke plaatsvindt in zijn lichaam. Zijn ademhaling is diep en langzaam. Zijn ogen blijven gesloten. Ik geef hem een moment om te genieten van de pijn en de plezierige reactie op de pijn. Dan focus ik me op mezelf, ik heb het warm en mijn hart bonst hevig, mijn handen zijn klam. Ik heb geen idee wat de temperatuur is in de kamer, maar het voelt alsof het de gegenereerde hitte niet lukt om uit de kerker te ontsnappen.

Ik loop langzaam terug naar het X-frame en begin me voor de tweede keer deze avond van mijn jurk te ontdoen. Ik voel dat hij wil vragen wat er gebeurt buiten zijn zicht, maar zijn mond blijft gesloten, zijn hoofd onbewogen. “Vertel me eens, vond je het lekker om me te neuken? Heb je genoten van mijn strakke kont?”, vraag ik hem op normale toon terwijl ik terug wandel in mijn ondergoed. “Ja, Delphine. Het voelde heerlijk om je strakke kont om mijn pik te voelen.”

“Wil je meer pijn?”, vraag ik. “Ja, ik denk dat ik meer pijn verdien. Alsjeblieft. Ik ben je slaaf vanavond.”

De gehavende plekken op zijn borst beginnen te zwellen. Het zijn er nog niet genoeg besluit ik en maak me klaar om hem nog een keer hard te slaan. We kijken diep in elkaars ogen terwijl het leer van de zweep hem met volle kracht meerdere malen raakt. De klappen zijn hard en klinken ontzettend pijnlijk.

Hij verbijt zijn pijn en in plaats van te schreeuwen haalt hij heel snel adem door zijn neus. Nog een keer richt ik al mijn kracht op de slag en ik raak hem hard met de zweep.  Deze keer scheurt de laag huid open en de druppels bloed zijn direct zichtbaar. Ik hoor nog steeds geen safeword. slaaf vanavond.” Zijn geschreeuw is ingehouden en zijn lichaam wil verkrampen, maar het wordt in dezelfde houding gedwongen door de boeien. Ik heb nog nooit in mijn leven iemand fysiek pijn gedaan en ik moet een momentje nemen om me er aan te herinneren dat we allebei hebben ingestemd om in deze situatie te zijn. Plotseling word ik overspoeld door een gevoel van dankbaarheid. Een man die ik nauwelijks ken heeft me de controle gegeven over zijn lichaam. Een situatie waarover ik niet had durven dromen voor deze avond en ik moet mezelf dwingen om niet emotioneel te worden. “Wil je meer pijn?”, vraag ik. “Ja, ik denk dat ik meer pijn verdien. Alsjeblieft. Ik ben je slaaf vanavond.”

Zijn woorden stellen me gerust en het voelt het juiste moment om voor een ander pijninstrument te kiezen. Ik hang de zweep terug op zijn originele plaats en zweef met mijn hand over de andere instrumenten, waarbij ik de speeltjes die de mond bedekken negeer. Deze passen simpelweg niet bij deze situatie. Op één of andere manier raak ik geïntrigeerd door de houten peddel.

Niet lang daarna houd ik deze in mijn rechterhand en zwaai er een beetje mee door de lucht, alsof het een honkbal knuppel was. Dit gevoel creëert gelijk de behoefte om de peddel hard tegen zijn stevige billen te slaan.  Ik laat de peddel nog even op de tafel liggen en loop naar hem toe tot ik zo dicht mogelijk bij hem sta. Met mijn mond bij zijn oor en mijn hand stevig om zijn nek fluister ik: “Ik ga je nu losmaken. Het is tijd om je straf beter af te stemmen op je misdadige gedrag. Gedraag jij je en doe je precies wat ik je zeg?”. “Ja, Delphine. Ik doe wat jij me opdraagt.”

“Je zal deze straf nooit meer vergeten, dat beloof ik je!”

Langzaam doe ik de boeien los, eerst bij zijn enkels, dan bij zijn polsen, en met mijn wijsvinger trek ik aan de ketting die aan de tepelklemmen vastzit en spoor hem aan om me te volgen naar de andere kant van de ruimte. “Brad, oh, Brad, als ik eenmaal met je klaar ben zal je nooit meer iemands onschuld stelen”, zeg ik intimiderend terwijl ik naar de enige stoel in de kamer loop.

pas dat de stoel net zo min bij de ruimte past als wij zelf. Voor ik er op ga zitten grijp ik de peddel en sla er mee op het leer van de stoel, terwijl ik me voorstel dat dit effect ook ontstaat als ik er mee op zijn kont sla. De zachtheid van heet leer verrast me als ik in de stoel plaats neem. Als snel vind ik de meest comfortabele positie, maar dan word ik herinnerd aan de dingen die Brad met me gedaan heeft eerder op de avond, en raak ik opgewonden van de pijn in mijn kont. “Kom nu maar stoute jongen”, zeg ik dwingend en gebaar Brad om zich in positie te brengen voor zijn flinke straf.

Een beetje ongemakkelijk positioneert hij zijn billen net onder mijn gezicht en laat de rest van zijn lichaam op de armleuningen van de stoel rusten. Ik knijp in zijn vlees en laat mijn handpalmen stuiteren op de harde spieren waaruit zijn prachtige kont bestaat. Ik neem de tijd om zijn de achterkant van zijn lichaam in me op te nemen, visueel en kinetisch, terwijl ik zijn vlees met kracht vastgrijp met mijn vingers. Zijn rusteloosheid kan geïnterpreteerd worden als angst, maar zijn harde pik op mijn benen vertelt een ander verhaal. Ik hef mijn hand en laat de zwaartekracht het meeste werk doen.

“Je zal deze straf nooit meer vergeten, dat beloof ik je”, schreeuw ik terwijl ik hem steeds met meer kracht voor zijn billen sla. Het gebruiken van mijn eigen hand geeft me een plezierig gevoel, wat van mijn handpalm door mijn hele arm resoneert, en ik stel me voor hoe deze sensatie van vibraties door zijn lichaam heengaan, tot aan de top van zijn geile pik. Zijn huid wordt steeds roder, en mijn hand gaat een beetje pijn doen.

“Ik hoop dat je huid lekker gevoelig is nu, zodat je mijn straf ten volste zal ervaren”. Ik hef de peddel heel hoog, laat deze nog even in de lucht hangen, om te spelen met zijn verwachting. Terwijl ik met mijn rechterarm goed richt, laat ik mijn linkerarm op zijn hoofd leunen alsof er geen plek meer is op de armleuning. Iedere keer dat ik hem hard sla zorgt de impact van het harde hout op zijn zachte huid voor harde geluiden.

We worden allebei compleet opgezogen in het huidige moment en het lijkt even of er geen wereld bestaat buiten de muren om ons heen. Zonder erover na te denken ga ik door tot ik merk dat de kracht in mijn arm sterk afneemt. De peddel valt uit mijn hand op de vloer naast me en ik begin mijn rechterarm te masseren. “Je moet mijn arm masseren, Brad”. Bijna direct knielt hij voor me neer en gebruikt hij zijn talentvolle handen om de pijn uit mijn arm weg te masseren. In mijn ooghoek zie ik een pakje sigaretten liggen en ik krijg direct de behoefte om te roken. Ik rook niet, maar blijkbaar doet Delphine dat wel. “Brad”, mompel ik, terwijl ik met mijn hoofd naar het pakje knik.

Brad staat op en pakt een sigaret uit het pakje. Behendig stopt hij er één tussen mijn lippen en houdt er een brandende kaars onder. Intuïtief zuig ik hard aan de sigaret en ik vul mijn mond met rook, adem het in. Ik moet de neiging om te hoesten onderdrukken. De tabak verandert al snel in as en Brad opent zijn mond wijd. Ik twijfel even, maar tik dan de as van mijn sigaret in mijn menselijke asbak terwijl ik mijn benen laat rusten op zijn schouders. We blijven in deze positie terwijl ik de sigaret op rook. Een tijd die ik gebruik om alles te overpeinzen wat er die nacht is gebeurd, op deze plek zonder waardeoordelen en waar je ultiem seksueel vrij kunt zijn.

“Krijg een nu een knuffel van je?”, vraagt hij nederig. Zonder iets te zeggen trek ik hem naar me toe en neem hem op in mijn armen, ik houd hem stevig vast en fluister lieve, zachte woorden. “Bedankt Delphine”, fluistert hij.

Meer lezen?